De lagere percentages van je 1RM geven zeker aanleiding tot een meer explosieve beweging, maar als je sets van 15 reps gaat maken, ga je voor een deel aan je doel voorbij. Je zal je dan eigenlijk beperken tot enkele goede werkreps (de eerste reps van de eerste set) en alle andere reps zullen serieus onderhevig zijn aan vermoeidheid.
Waar je eigenlijk op doelt is de zogenaamde Dynamic Effort (DE) methode van Westside Barbell. Die wordt typisch gedaan met veel korte sets, gescheiden door korte pauzes. De volgende rep-set schema's worden er typisch voor gebruikt:
- bench press en andere UB presses: 8*3 reps (60" pauze tussen sets)
- squat: 8*2 reps (60" pauze tussen sets)
- deadlift: 15-20 singles (30" pauze tussen singles)

En dat zal je zeker helpen om sterker te worden. De vraag is of het voordeel hiervan de nadelen van je trainingsvooruitgang te onderbreken door periodes van een andere soort training overstemmen. Anders gezegd: zal je sneller vooruit gaan door op deze manier je spieren/lifts efficiënter te maken of door voorlopig heel regelmatig en lineair vooruit te gaan.
Gezien je niveau zou ik gokken op het tweede. Dat is ook de reden waarom Rippetoe erop aandringt dat men doorgaat met SS:BBT tot hier geen progressie meer uit te halen is. Dit is een heel snelle vorm van vooruitgang, die wellicht meer complexe programma's in snelheid overstemt. Door hoogfrequent (diverse malen per week de lifts zwaar uitvoeren) met 3*5 te werken, worden zowel neurologische als structurele adaptaties aan sneltempo doorgevoerd.

Ik zou je aanraden deze transitie naar meer DE werk stelselmatig aan te pakken. Zo kan je bijvoorbeeld vanaf een bepaald moment een lichte squat wekelijks vervangen door een DE squat. Ik heb dat zo gedaan vanaf het zogenaamde 'Advanced Novice'-stadium van SS:BBT en was tevreden over de resultaten. Later kan je die DE methode ook doorvoeren voor andere lifts. Rippetoe raadt aan dit eventueel te doen in de Texas Method zodra verandering daar voordelig is.

Voor jou in het bijzonder kan het interessant zijn gebruik te maken van de DE methode. Eén van de grote voordelen van DE is dat je hoge spanningen kan verkrijgen (F=m.a) zonder je systeem zo zwaar te belasten als met zware gewichten (Maximal Effort (ME) methode) of zelfs maximale spanning doorheen heel de beweging (Circa Max methode). Je kan er met andere woorden veel sneller van herstellen en toch veel sterker worden.

Als ik jou was, zou ik in de gaten houden hoe je trainingsprogressie zich houdt. Begint het heel moeilijk te worden met een bepaalde lift (waarbij je techniek goed is!) en deloaden brengt niet meer veel op, dan zou het wellicht niet zo'n slecht idee zijn om voorzichtig wat te proeven van DE werk. Als je dat effectief gaat doen, zou het goed zijn, mocht je je beginnen te verdiepen in de specifieke technieken die daarbij komen kijken. Ook zou je kunnen nadenken over het gebruik van elastic bands, die DE training behoorlijk wat efficiënter maken (bandspanning toevoegen aan de totale load zorgt ervoor dat je maximaal kracht kan blijven zetten en de bar toch vertraagt tegen het einde van de beweging (wat je anders zelf moet doen)).

Als je niet ervaren bent met de DE methode, zal het niet over zware gewichten gaan, maar eerder rond de 50% 1RM blijven. Naarmate je vordert, zal je explosiever worden en een hoger percentage van je 1RM aan hoge snelheid kunnen bewegen (en dan gaat het wel over betrekkelijk zware loads). Zodra je daar bent, zal DE training ook zwaarder worden voor je systeem en zal je er voorzichtiger mee om moeten gaan.

Het zal wel een paar jaar duren eer je effectief nuttig DE kan doen in de buurt van 75%.

Sommige lifts zijn ook meer geschikt om explosief uit te voeren. Voor de olympische lifts (en afgeleiden) geldt dit uiteraard (en zij vormen eigenlijk ook een vrij goede DE training); dat is trouwens min of meer de reden waarom Mark Rippetoe de power clean in SS:BBT verwerkt heeft, ook al zegt hij het niet zo.
De BOR kan ook nogal explosief uitgevoerd worden, zeker als we het hebben over de Pendlay row.