Nu ken ik niet de exacte betekenis van 'wurtelen', maar ik kan er wel met enige zekerheid naar raden. En dan kom ik tot de conclusie dat ik zelden of nooit leerkrachten heb gehad wier gedrag ik mogelijkerwijze zou kunnen omschrijven als 'wurtelen'.

Tja, misschien had ik geluk. Maar misschien lag het ook aan mij en is het allemaal een kwestie van perceptie. En gezien het feit dat diverse medeleerlingen geen respect konden opbrengen voor leerkrachten voor wie ik dat wel kon, doet mijn conclusie meer neigen naar dat tweede.

Je mag het dat oneens zijn met je leerkrachten en vinden dat ze je onheus bejegenen. En het mag dan wel zo zijn dat je daarin bijval vindt bij je medeleerlingen, maar probeer toch maar eens uit kudde te stijgen en wat aan zelfreflexie te doen.
Bedenk dat leerkrachten een vrij ondankbare post bekleden. Ze moeten immers jonge mensen - die door hun puberale neigingen tot opstandig gedrag worden gebracht - aansporen tot iets waar weinig van hen veel zin in hebben: studeren. Bovendien moeten ze waken over de groepscohesie en de individuele ontwikkeling/problemen van hun leerlingen. En hoewel ze een redelijk machtige positie lijken, te hebben, staan ze eigenlijk zo goed als machteloos. Ze vallen of staan met het respect dat ze van de klasgroep krijgen.
Maar bedenk ook dat leerkrachten maar leerkrachten zijn omdat ze het beste met je voor hebben. Ze hadden even goed een andere, beter betaalde, job kunnen zoeken, maar dat hebben ze niet gedaan. Ze vinden het belangrijk jonge mensen met getroubleerde - want puberale - geesten naar volwassenheid te leiden, ook al is dat een moeilijke opdracht.

Probeer misschien je perceptie eens bij te stellen, op een redelijke wijze te denken over je leerkrachten. Zeker, ze zullen je wel eens onnozele dingen zeggen en zullen je wel eens niet volledig terecht behandelen. En zeker, ze zullen wel hun kleine kantjes hebben. Immers, iedereen heeft die! Maar bedenk dat het mensen zijn, net als jij, met gevoelens en beweegredenen, net als jij. Door hen met onvoldoende respect te bejegenen, drijf je hen in een hoek (de ene al wat gemakkelijker dan de andere) en maak je dat ze een wantrouwen jegens jou en 'je soort' kweken, ook al is dat onbewust.
Door mensen respectloos te behandelen, verziek je je relatie met hen. En soms is dat effect klein, maar soms is dat groot, veel groter dan je zou denken. En altijd zal je daar zelf schade van ondervinden, wellicht uit onverwachte hoek en op onopvallende wijze.

Ik raad aan mensen altijd a priori met respect te behandelen en hen steeds wat respijt te geven. Niet dat je je moet laten doen, of je onder een ander stellen, maar je zou je nog kunnen verbazen over hoe iemand dankbaar kan zijn voor het respect dat hem/haar toekomt en hoe die dankbaarheid jou te goede kan komen.
Bedenk dit: vriendelijkheid kost je niet veel, maar het kan je veel opbrengen.

Ik wil je niet kappitelen, maar ik sta wel sterk achter mijn hier boven beschreven mening. Te vaak 'verrotten' groepen wegens een paar individuen die dat proces in gang zetten. En dat terwijl een heel andere beweging - ook uitgaande van bepaalde individuen - net het omgekeerde proces aan kan zwengelen, door gewoon positief te zijn en anderen hun kleine kantjes te vergeven. En de rest van de groep (zeker als het jonge mensen zijn), zullen de enkele leiders gemakkelijk volgen.

Ik wil maar zeggen dat je niet te vlug je conclusies moet trekken. Vele dingen en mensen zijn heel wat complexer dan je aanvankelijk zou denken. En door hen niet het respect te geven dat hen toekomt, door hen verkeerd in te schatten, breng je jezelf in belachelijk zwakke positie. Respect is een bindmiddel voor groepen; een heel goed bindmiddel, beter dan angst of onwetendheid, die de ontwikkeling van een groep tegengaan. Geef respect, dan krijg je respect.

mooi gezegd muay thai! wel in mijn klas is bijna iedereen zo SLECHT tegen de leraars en ben meestal wel chill met hun en kom er altijd goed mee overeen en dan krijgj soms zelfs echt de bedankjes dat je nie zo als de rest bent, en je kunt er eens mee praten zelfs over stomme dingen en das best wel cool in plaats van altijd gezaag te horen! vroeger in 1ste middelbaar was ik ook zo maar vind het beter zoals nu geen gezaag en leraren zijn cool tegen je:p

vergeet niet dat de taak van een leraar op de middelbare school heel anders is dan in het hoger onderwijs. Op de middelbare school moeten leraren zorgen dat je je huiswerk maakt, aanwezig bent en het liefst van school gaat met een diploma. Op het hoger onderwijs ben je hier zelf verantwoordelijk voor. Dit maakt het veel makkelijker voor leraren. Je kan namelijk ingaan op de gemotiveerde studenten. Mensen die niet hun best doen kunnen veel gemakkelijker van school worden getrapt.

Ik heb ook wel de ervaring dat zo'n leerkrachten de klas vrij goed in de hand hebben. Probleem hierbij (of, afhankelijk van hoe je het bekijkt: voordeel hiervan) is dat zulke leerkrachten moeilijker de lessen ononderbroken kunnen afmaken.
Ik herinner me bijvoorbeeld dat ik in het vierde en het vijfde middelbaar keihard (naar middelbare normen) gewerkt heb voor het vak Latijn; de leerkracht was vriendelijk, maar niet echt vriendschappelijk.
Anderzijds, in het zesde jaar heb ik bijna niks gedaan voor en tijdens de lessen Latijn, omdat we de leerkracht vaak zover kregen dat hij een gesprek begon met een deel van de klas. Niet dat die lessen niet aangenaam waren.